ျမန္မာတို႔၏စြမ္းရည္ကိုျပသလိုက္သည့္ ျမန္မာႏွင့္ယိုးဒယားတို႔၏ ျပင္းထန္ေသာတိုက္ပြဲ
 |
| ျမန္မာႏွင့္ယိုးဒယားတို႔၏တိုက္ပြဲ |
ျမန္မာဘုရင္တပင္ေရႊထီးက တပ္ကိုႏႈတ္၍ ကမန္ပိုက္သို႔ ခ်ီေတာ္မူသည္ကို ယိုးဒယားဘုရင္က အားေလ်ာ့၍ျပန္ျပီဟုထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္စစ္သံုးေၾကာင္းခြဲကာ အလံုးအရင္းျဖင့္ တိုက္ရန္ ေနာက္မွလိုက္သည္။
စစ္ေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းမွာ ယိုးဒယားဘုရင္၏ညီေတာ္ ၾသယာပိသေလာက္ႏွင့္ ေအာက္ဗ်စကၠိတို႔က စစ္တစ္ေၾကာင္း၊ ယိုးဒယားဘုရင္၏သမက္ ၾသယားလကြန္းအိမ္ႏွင့္ ၾသယားရံတို႔က စစ္တစ္ေၾကာင္း၊ ယိုးဒယားဘုရင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းျဖစ္၏။
ယိုးဒယားတပ္မ်ား ေနာက္မွတိုက္ရန္လိုက္လာေၾကာင္း ဘုရင္တပင္ေရႊထီး သိေတာ္မူေလလွ်င္ ကမန္ပိုက္သို႔ ဆက္၍ ခ်ီေတာ္မမူေတာ့ဘဲ ၾကားရာအရပ္တြင္ပင္ စစ္စခန္းခ်၍ ရပ္သည္။ တပ္ခ်ျပီးလွ်င္ စစ္ေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းကို စီရင္ေတာ္မူသည္။
"ဘုရင့္ေနာင္က တပ္ေပါင္း(၅)တပ္၊ တိုက္ဆင္(၁၀၀)၊ စစ္ျမင္း(၁၀၀၀)၊ စစ္သည္(၅၀၀၀၀)ႏွင့္ အလယ္ေၾကာင္းခ်ီေစ။ မြန္အမတ္ေစာလကြန္းအိမ္က တပ္ေပါင္း(၅)တပ္၊ တိုက္ဆင္(၁၀၀)၊ စစ္ျမင္း(၁၀၀၀)၊ စစ္သည္(၅၀၀၀၀)ႏွင့္ လက္ဝဲေၾကာင္းခ်ီေစ။ မြန္အမတ္ရဲသင္ရံက တပ္ေပါင္း(၅)တပ္၊ တိုက္ဆင္(၁၀၀)၊ စစ္ျမင္း(၁၀၀၀)၊ စစ္သည္(၅၀၀၀၀)ျဖင့္ လက္ယာေၾကာင္းခ်ီတက္ေစ" ဟု အမိန္႔ေတာ္ခ်သည္။
ဘုရင္တပင္ေရႊထီးကိုယ္ေတာ္တိုင္မူ အရပ္ (၇)ေတာင္ရွိေသာ 'ေဇယ်ဒိသာ' ဆင္ေတာ္ကိုစီးကာ ထိုးစစ္သံုးေၾကာင္းေနာက္မွ ခ်ီေတာ္မူသည္။ ထိုသို႔ခ်ီေတာ္မူရာ၌ 'ေဇယ်ဒိသာ' ဆင္ေတာ္၏ ေရွ႕ ေနာက္ ဝဲ ယာ တို႔မွ ဥေရာပတိုက္သား အမႈေတာ္ထမ္း စစ္သည္(၃၀၀) တို႔က ေသနတ္ကိုယ္စီျဖင့္ လိုက္ပါၾကသည္။
ဘုရင့္တပ္ေတာ္ၾကီး၏ လက္ဝဲတြင္ ေတာင္ငူဘုရင္ မင္းရဲသီဟသူက 'နာဂဝရ' မည္ေသာ ဆင္ေတာ္ကိုစီးကာ တိုက္ဆင္(၅၀)၊ စစ္ျမင္း(၃၀၀၀)၊ စစ္သည္(၁၅၀၀၀) ျဖင့္ လိုက္သည္။
လက္ယာတြင္ ျပည္ဘုရင္ သတိုးဓမၼရာဇာက 'ရဲထြတ္မဂၤလာ'မည္ေသာ ဆင္ေတာ္ကိုစီးကာ တိုက္ဆင္(၅၀)၊ စစ္ျမင္း(၃၀၀၀)၊ စစ္သည္(၁၅၀၀၀)ျဖင့္ လိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ္ကမူ မြန္တပ္မွဴးသမိန္ျဗလမိုက္က 'ယမ္းကမန္' မည္ေသာ ဆင္ကိုစီးကာ တိုက္ဆင္(၅၀)၊ စစ္ျမင္း(၃၀၀၀)၊ စစ္သည္(၁၅၀၀၀)ႏွင့္ လိုက္ပါသည္။
တပင္ေရႊထီး စစ္ခ်ီေတာ္မူ၍ (၁)ရက္တိုင္ခန္႔ေရာက္သည္တြင္ ယိုးဒယားတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္တိုက္လိုေသာဆႏၵေတာ္ေၾကာင့္ ျမင္းတပ္ဗိုလ္ျဖစ္သည့္ ရဲေယာ္ဓာကို ေခၚေတာ္မူကာ "ငါ၏ေယာက္ဖေတာ္တပ္သို႔ ျမင္းကိုစိုင္း၍သြားေလ။ ေရာက္လွ်င္ ယိုးဒယားတို႔ကိုမတိုက္ႏွင့္ဦး၊ ငါ့ကိုငံ့ဦး၊ ငါေရာက္ေတာ္မူမွ ကိုယ္ေတာ္တိုင္တိုက္ေတာ္မူမည္။ ဤကဲံ့သို႔ အမိန္႔ေတာ္ျပန္ေခ်" ဟု မိန္႔ကာ ေစလႊတ္ေတာ္မူလိုက္သည္။
ရံဲေယာ္ဓာသည္ ျမင္းကိုအေျပးစိုင္းႏွင္ျပီးလွ်င္ ဘုရင့္ေနာင္နာခံရန္ အမိန္႔ေတာ္ကိုျပန္၏။ ဘုရင့္ေနာင္သည္ အမိန္႔ေတာ္ကိုနာခံျပီးေနာက္ ေရွ႕စခန္းသို႔ခ်ီရာ ေရအင္းၾကီးကိုေတြ႔သျဖင့္ တိုက္ဆင္မ်ားကို အင္အားျပည့္ေစရန္ ေရစိမ္၍ေနေစ၏။ ျမင္းတပ္ကိုမူ ေရွ႕သို႔ခ်ီေစ၏။
ျမင္းတပ္သည္ ယိုးဒယားတို႔ခ်ီလာေသာ စစ္ဦးစစ္ဖ်ားႏွင့္ေတြ႔ၾကသည္တြင္ ေၾကက္၍ေျပးသေယာင္ျဖင့္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေလရာ ယိုးဒယားတပ္တို႔က ျမန္မာျမင္းတပ္ကိုတိုက္ရန္ ေနာက္မွအျပင္းလိုက္ၾကသည္။
ယိုးဒယားတပ္မ်ား အင္အားၾကီးစြာျဖင့္လိုက္လာေၾကာင္း ဘုရင့္ေနာင္ သိေတာ္မူလွ်င္ ေရစိမ္ထားေသာ ဆင္မ်ားကို ေရမွတက္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ေအာက္ခံတပ္မွဴးမ်ားနွင့္ တကြ ဆင္စီးၾကျပီးလွ်င္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီး အမိန္႔ေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း ဘုရင္တပင္ေရႊထီး၏တပ္ေတာ္ၾကီး အလာကိုေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္။
ထိုစဥ္ ယိုးဒယားတို႔ႏွင့္တိုက္ရန္အတြက္ ဘုရင့္ေနာင္က 'ေဇယ်ပလႅင္' မည္ေသာ ဆင္ေတာ္ၾကီးကို စီးေတာ္မူသည္။ ဘုရင္ေနာင္၏သားေတာ္ အသက္(၁၃)ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးသည့္ ေဇယ်သီဟ (ေနာင္တြင္ ဟံသာဝတီ၌ နႏၵာဘုရင္ျဖစ္လာသူ) က ဘုရင့္ေနာင္စီးလာေသာ ဆင္၏ေနာက္မွ 'ရဲလုလင္'မည္ေသာဆင္ကို စီးသည္။ လက္ယာေၾကာင္းခ်ီေသာ ေစာလကြန္းအိမ္က 'မဏိေဇာကရက္'မည္ေသာ ဆင္ေတာ္ကိုစီးျပီး လက္ဝဲေၾကာင္းခ်ီေသာ သမိန္ရဲသင္က 'ရြက္သႏိႈက္နဲ'မည္ေသာ ဆင္ကိုစီးသည္။
ယိုးဒယားတပ္မ်ားတျဖည္းျဖည္းနီး၍လာေလရာ "ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ယိုးဒယားတို႔ကို ငါတို႔က မတိုက္ဘဲေနလွ်င္ ငါတို႔ျမန္မာ ေသြးနည္းသည္ဟု သင္းတို႔က ထင္သြားၾကလိမ့္မည္။ သူတို႔က တိုက္၍ ငါတို႔က မတိုက္လွ်င္ သူတို႔က ပြဲရသြားလိမ့္မည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္မွ ငါ့အား အျပစ္ေတာ္တင္ကလည္း တင္ေစေတာ့။ ကြပ္မ်က္လိုလွ်င္လည္း ကြပ္မ်က္ေစေတာ့၊ ျမန္မာတို႔ ဇာတိေသြးညံ့ဖ်င္း၍ ရဲရင့္ျခင္းမရွိၾကဟု ယိုးဒယားသားတို႔ အထင္ေသးသြားမည္ကို ငါ မခံလို" ဟု ဘုရင့္ေနာင္ ေတြးလိုက္ျပီးလွ်င္ မိမိလက္ေအာက္ခံ တပ္မွဴးအားလံုးကို စစ္ဦးကင္းမွဓားဝင့္၍ နိမိတ္ျပလိုက္ကာ ယိုးဒယားတပ္မ်ားလာေနရာသို႔ 'ေဇယ်ပလႅင္' ဆင္ေတာ္ၾကီးကို ခြ်န္းဖြင့္ကာ တစ္ဟုန္တည္း လႊတ္ေတာ္မူသည္။ ထိုစဥ္ သားေတာ္ ေဇယ်သီဟလည္း 'ရဲလုလင္'ဆင္ေတာ္ကို အတင္းလႊတ္သည္။
ဗိုလ္ျဖစ္ၾကေသာ စစ္ေတာင္းစားမဟာၾကီးက 'မာတင္ေျပာင္မြန္'ဆင္ကိုစီး၍ လည္းေကာင္း၊ သမိန္ဝရမ္းက 'ေဇယ်သတၱရု'ဆင္ကိုစီး၍ လည္းေကာင္း၊ သမိန္အဲပရဲက 'စြယ္ပလႅင္'ဆင္ကိုစီး၍ လည္းေကာင္း ယိုးဒယားတပ္မ်ားရွိရာသို႔ အဟုန္ႏွင္လႊတ္ၾကေလ၏။
ထိုသို႔ ဘုရင့္ေနာင္ကြပ္ကဲေသာ တပ္ၾကီးတစ္ခုလံုး ယိုးဒယားတပ္မ်ားအတြင္းသို႔ ဆင္မ်ား၊ ျမင္းမ်ား အတင္းလႊတ္လ်က္ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ မတြန္႔မဆုတ္ တဟုန္တည္းတိုက္ၾကေလေသာအခါ ယိုးဒယားဘုရင္၏ သမက္ေတာ္ ၾသယားလကြန္းအိမ္၏တပ္ၾကီးမွာ ဖရိုဖရဲ ဆုတ္ခြာရသည္။
တိုက္ၾကရာတြင္ ၾသယားလကြန္းအိမ္က အရပ္(၇)ေတာင္ရွိေသာ 'ေဇယ်ႏုဘတ္'ဆင္ေတာ္ကိုစီးကာ တိုက္ေလရာ၊ ဘုရင့္ေနာင္က 'ေဇယ်ပလႅင္' ဆင္ျဖင့္လိုက္၍တိုက္သည္။ ယိုးဒယားဆင္ 'ေဇယ်ႏုဘတ္'၏ အာေခါင္ကို 'ေဇယ်ပလႅင္'၏ အစြယ္ထိုးမိသျဖင့္ ရပ္တန္႔ကာစိုက္၍ေနသည္တြင္ ဘုရင့္ေနာင္၏ သားေတာ္ အသက္(၁၃)ႏွစ္အရြယ္ ေဇယ်သီဟက 'ရဲလုလင္'ဆင္ျဖင့္ အတင္းဝင္၍တိုက္ျပန္ရာ ယိုးဒယားဆင္၏မုန္အိုးကို ထိုးမိျပန္သည္။ ယိုးဒယားဆင္'ေဇယ်ႏုဘတ္'လည္း နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ မ်က္ႏွာသုန္၍ ထြက္ေျပးေလသည္။
စစ္ပြဲအတြင္း ယိုးဒယားဘုရင္၏ညီေတာ္ ၾသယားပိႆေလာက္သည္ အရပ္(၇)ေတာင္ရွိေသာ 'ၾကိဳ႕စကၠဝတ္'ဆင္ေတာ္ကိုစီးကာ တိုက္ေလရာ၊ ေစာလကြန္းအိမ္က 'မဏိေဇာ့ကရတ္' ဆင္ကိုစီး၍ ဗိုလ္ရံမ်ားျဖင့္တိုက္သည္။ ထိုအခါ ၾသယားပိႆေလာက္လည္း မခံႏိုင္ဘဲ ေနာက္သို႔ဆုတ္ေျပးရသည္။
ေအာက္ျဗစကိၠအမည္ရွိေသာ ယိုးဒယားအမတ္က'ရြတ္တပိတံု'မည္ေသာဆင္ကိုစီး၍ တိုက္ေလရာ၊ ရဲသင္ရံက 'ရြတ္သႏိုက္'မည္ေသာ ဆင္ျဖင့္တိုက္သည္။ ယိုးဒယားအမတ္ရံႈးကာ စစ္ပြဲတြင္က်ဆံုးသည္။ သို႔ျဖင့္ ယိုးဒယားတို႔ခ်ီလာေသာ စစ္သံုးေၾကာင္းစလံုး ပ်က္စီးျပီး ယိုးဒယားတို႔ တပ္ပ်က္၍ ဆုတ္ေျပးၾကရသည္။
ယိုးဒယားတပ္မ်ားပ်က္သည္တြင္ ယိုးဒယားဘုရင္၏သမက္ေတာ္ ၾသယားလကြန္းအိမ္သည္ 'ေဇယ်ႏုဘတ္'ဆင္ကို စီး၍ေျပးရာ ေရအင္းၾကီးတစ္ခုကိုေတြ႔ေလသည္။ ဆင္မွာ ပင္ပန္းလွသျဖင့္ ခြ်န္းခ်ိတ္၍မရဘဲ ေရအင္းထဲသို႔အတင္းဆင္း၍ ေရစိမ္ေနေလသည္။ ျမန္မာတပ္မ်ားကျမင္၍ ေရအင္းၾကီးကို ဝိုင္းၾကရာ ယိုးဒယားဘုရင္၏သမက္ေတာ္ ဆင္ေပၚကဆင္း၍ ေျပးမည္အျပဳတြင္ ဆင္ႏွင့္တကြ လက္ရဖမ္းမိေလသည္။
ယိုးဒယားဘုရင္၏ညီေတာ္ ၾသယားပိႆေလာက္သည္ မိမိစီးေသာဆင္မွဆင္း၍ ျမင္းျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားသျဖင့္ စီးေသာဆင္'ၾကိဳ႕စကၠဝတ္'ကိုသာ ျမန္မာတို႔က ရရွိလိုက္သည္။ ေနာက္မွခ်ီလာသည့္ ယိုးဒယားဘုရင္မွာလည္း မိမိတပ္မ်ား အေရးနိမ့္ေၾကာင္း သိရသည္တြင္ ေရွ႕သို႔မဆက္ဝံ့ေတာ့ဘဲ တပ္ကိုျပန္ဆုတ္ကာ အယုဒၶယျမိဳ႕ေတာ္သို႔ ျပန္ေျပးသည္။
ထိုစစ္ပြဲကား ျမန္မာႏွင့္ယိုးဒယားတို႔၏ ပထမဆံုးစစ္ပြဲျဖစ္၏။ ျမန္မာတို႔၏စြမ္းရည္ႏွင့္ ဇာတိေသြးကို အထင္အရွား ျပတ္ျပတ္သားသား ျပသႏိုင္ခဲ့ေသာစစ္ပြဲလည္း ျဖစ္၏။ ထိုစစ္ပြဲတြင္ ယိုးဒယားတို႔ထံမွ ဆင္၊ ျမင္း၊ သံု႔ပန္းႏွင့္ လက္နက္မ်ားစြာတို႔ကိုလည္း ရရွိလိုက္သည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ယိုးဒယားတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္တိုက္ရန္ အျပင္းခ်ီလာေတာ္မူေတာ္လည္း စစ္ပြဲကိုမွီေတာ္မမူ။ ဘုရင့္ေနာင္တပ္ရွိရာသို႔ေရာက္လွ်င္ ဘုရင့္ေနာင္က ယိုးဒယားတို႔ထံမွရသည့္ မွဴးမတ္၊ ဆင္ျမင္း၊ လက္နက္တို႔နွင့္ သံု႔ပန္းတို႔ကို ဆက္သသည္။
တပင္ေရႊထီးက ဘုရင့္ေနာင္အား ...
"ရန္သူကိုေတြ႔လွ်င္ မတိုက္ႏွင့္၊ င့ါကိုငံ့ဦး၊ ငါေရာက္မွ တိုက္ေတာ္မူမည္ဟူ၍ ရဲေယာ္ဓာကို ေစခဲ့သည္။ ဘယ္သို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ပြဲေတာ္ကိုဖ်က္သနည္း" ဟု မိ္န္႔ေတာ္မူသည္။
ဘုရင့္ေနာင္က ...
"အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆင္ျမင္းဗိုလ္ပါစီစဥ္၍ စစ္အင္က်င္းျပီးလွ်င္ အရွင့္အလာကိုငံ့၍ေနစဥ္ ယိုးဒယားတို႔က စစ္သံုးေၾကာင္းခြဲ၍ ကြ်န္ေတာ့္တပ္ရွိရာသို႔ အတင္းခ်ီလာၾကပါသည္။ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း မတိုက္ဘဲေနပါလွ်င္ ယိုးဒယားတို႔က ရဲေသြးမရွိ၊ သတၱိညံ့ဖ်င္းသည္ဟု ထင္ၾကပါလိမ့္မည္။ ပြဲကို သူတို႔ရသြားမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေနာင္အစဥ္ အမည္ပ်က္ရန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သူရဲေကာင္းတို႔သေဘာမွာ စစ္ခ်င္းဆိုင္လွ်င္ အႏုိင္တိုက္ရန္ကိုသာ အေရးၾကီးစြာအားထုတ္ရစျမဲျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ ေမွ်ာ္ေထာက္စဥ္းစားမိသည္ႏွင့္ ငါ့အရွင္မွ ငါ့အား ကြပ္လိုကကြပ္ေစေတာ့၊ ေအာင္ပြဲရ၍ေသျခင္းက ပို၍ျမတ္သည္ဟု ႏွလံုးပိုက္လ်က္ ယိုးဒယားတို႔ကို တိုက္ပါသည္။ အရွင့္အမိန္႔ေတာ္ကို လြန္ဆန္မႈေၾကာင့္ သတ္ေတာ္မူလိုပါလွ်င္လည္း သတ္ေတာ္မူပါ" ဟု ရဲဝံ့စြာတင္ေလွ်ာက္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္၏တင္ေလွ်ာက္ခ်က္ကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္ တပင္ေရႊထီးသည္ အမ်က္ေတာ္ေျပကာ "ငါ့အမိန္႔ေတာ္ကိုလြန္ဆန္သည္ကား မွန္၏။ သို႔ေသာ္ အေရးေတာ္ မလစ္မလပ္ စစ္ေရးလွသည့္အတြက္ ငါအျပစ္ေတာ္မတင္ေတာ့ျပီ" ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ပြဲေအာင္သည့္အတြက္ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါအလယ္တြင္ ဘုရင့္ေနာင္ကို ရဲဆုအျဖစ္ ဆုလာဘ္မ်ား ေပးသနားေတာ္မူသည္။
ေပးေတာ္မူေသာဆုလာဘ္မ်ားမွာ ပတၱျမားစီေသာ ဦးေပါင္းသင္းက်စ္၊ ပတၱျမားသံုးရစ္စီကြမ္းခြက္၊ ပတၱျမားစီလက္ဖက္အိုး၊ ပတၱျမားစီတေကာင္းပံုး၊ ေရႊခ်က္ေလးစင္း၊ ဝတ္ေတာ္မူေသာ ဒုယင္တပ္ေသာ ကတၱီပါဝတ္လံု၊ လက္ေတာ္ႏွစ္ဘက္တြင္ ဝတ္ေတာ္မူေသာ ပတၱျမားလက္ေကာက္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္၊ သဥၨာလီကႏွင့္တကြ စီးေတာ္မူေသာဆင္ေတာ္ 'နာဂါဝရ'၊ ေရႊကႏွင့္စီးေတာ္မူေသာ ျမင္းတို႔ျဖစ္၏။
ဘုရင့္ေနာင္၏သားေတာ္ ေဇယ်သီဟကိုလည္း "သက္ေတာ္(၁၃)ႏွစ္အရြယ္မွ်ျဖင့္ ခမည္းေတာ္ကိုဆင္ကူ၍တိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾသယားလကြန္းအိမ္ကို ေအာင္ျမင္ေပသည္" ဟူ၍ ေက်နပ္အားရေတာ္မူေသာေၾကာင့္ "မင္းရဲေက်ာ္စြာ"ဘြဲ႔အမည္ႏွင့္ ေရႊကြမ္းခြက္၊ လက္ဖက္အိုး၊ တေကာင္းပံုး၊ မိုးၾကိဳးေထြးခံ၊ ေရႊခ်က္တင္စင္း၊ ေပါင္းဝန္းေရႊခြက္တို႔ကို ေပးေတာ္မူသည္။ ထို႔အတူ ပြဲရသူ သူရဲေကာင္းတို႔ကိုလည္း ထိုက္သင့္သလို ဆုလာဘ္ႏွင့္ဘြဲ႔မည္မ်ားကို ေပးသနားေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ဘုရင့္ေနာင္ဆက္သေသာ ပြဲရဆင္ျမင္း၊ လက္နက္ႏွင့္သံု႔ပန္းတို႔ကို ယူေတာ္မူသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ မွဴးမတ္ေသနာပတိတို႔အား ....
"ယခု ယိုးဒယားကခ်ီလာေသာ စစ္သံုးေၾကာင္းကို အလိုေတာ္ျပည့္ျပီ။ ဆက္၍ အယုဒၶယျမိဳ႕ကို ျပန္၍လုပ္ၾကံေတာ္မူရလွ်င္ သင့္မည္ေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကမန္ပိုက္၊ ပိသေလာက္၊ ေသာက္ကတဲ ယိုးဒယားျမိဳ႕မ်ားကို တိုက္၍ယူရေသာ္ သင့္မည္ေလာ" ဟု တိုင္ပင္ေတာ္မူသည္။
စစ္ေတာင္းစားမဟာၾကီးက ...
"ယခင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ခ်ီလာစဥ္က ရာဇထိန္အရပ္တြင္ဆီးၾကိဳ၍တိုက္ေသာတပ္မ်ားကိုႏိုင္သည္က တစ္ၾကိမ္၊ ယခုႏိုင္သည္က တစ္ၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ ေအာင္ပြဲရလိုက္ျပီျဖစ္ပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္၏ သားသမက္၊ ညီမွစ၍ သံု႔ပန္းဆင္ျမင္းမ်ားကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔က ရရွိပါျပီ။ ယိုးဒယားဘုရင္မွာလည္း တိုက္ရန္မဝ့ံေတာ့ဘဲ ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးသျဖင့္သာ အရွင့္လက္ေတာ္မွ လြတ္သြားရပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္မွစ၍ အယုဒၶယတစ္ျမိဳ႕လံုးလဲ ထိပ္ထက္ေသြးကို ေသာက္လတၱံ႔သကဲ့သို႔ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျပင္းစြာ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ယခုအခါ ယိုးဒယားျမိဳ႕တိုင္ေအာင္ ခ်ီေတာ္မူ၍ လုပ္ၾကံေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ အလြယ္သာရေတာ္မူမည္ထင္ပါသည္" ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္ သည္ကို ေစာလကြန္းအိမ္ႏွင့္ ရဲသင္ရံတို႔ကလည္း "စစ္ေတာင္းစားမဟာၾကီး ေလွ်ာက္သည္မွာ သင့္ျမတ္လွပါသည္" ဟု သေဘာစိတ္ညီ ေထာက္ခံေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။
ျပည္မင္းသတိုးဓမၼရာဇာကလည္း ...
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလွ်ာက္ေသာအေရးသည္ စစ္ေရးရွိသည္ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယိုးဒယားျမိဳ႕သည္ တစ္ပါးျမိဳ႕ကဲ့သို႔မဟုတ္။ ေခ်ာင္းပတ္ေရဝန္းရွိေနပါသည္။ ျမိဳ႕သည္လည္း ခိုင္ခံလွျပီး အေျမာက္ၾကီး ျမတပူတို႔သည္လည္း မ်ားပါသည္။ ရဲမက္ဗိုလ္ပါ ဆင္လံုး ျမင္းရင္းလည္း မ်ားသည္။ ျမစ္မွာလည္း ကုလားပန္းေသးတို႔ သေဘၤာႏွင့္ဆီးကာ၍ေနသည္။ ေရွးအထက္ကလည္း ထို႔ျမိဳ႕ကို တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မဖ်က္ဆီးဘူးေလျဖစ္သည္။ သူ႔ျမိဳ႕ကို အခိုင္ျပဳ၍ခံေနခ်ိမ့္မည္။ ျမိဳ႕ကိုအလ်င္တိုက္၍ မရလွ်င္ တပ္တည္၍ ျပလက္ရံုးေဆာက္ေစ၍ ၾကိဳးစားအားထုတ္ လုပ္ၾကံေတာ္မူရလိမ့္မည္။ ယင္းသို႔ရွိက အေရးေတာ္ၾကာပါလိမ့္မည္။ အေရးၾကာလွ်င္ ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားသည္ႏွင့္ ရိကၡာမ်ဳိးေစ့ ဆြံ႔ရွားခ်ိမ့္မည္။ သည္တစ္ၾကိမ္မွ စစ္သည္မ်ားလည္း ပန္းျပီျဖစ္၍ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေတာ္မူကာ အညာတစ္လႊား၌ရွိေသာ အင္းဝ၊ စစ္ကိုင္း စေသာျမိဳ႕မ်ားကို ကိုယ္ေတာ္ခ်ီေတာ္မူ၍ ဦးစြာသိမ္းယူေတာ္မူသင့္ပါသည္။ ယင္းသို႔မွ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္မွ တစ္ၾကိမ္ခ်ီေတာ္မူရလွ်င္ ယိုးဒယားျမိဳ႕မွာ အရွင့္လက္ေတာ္က မလြတ္ႏိုင္ပါျပီ" ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။
တစ္ဖန္ နႏၵသၾကၤန္က ....
"ယိုးဒယားဘုရင္မွာ ေၾကာက္လန္႔စိုးရြံ႕ေနပါျပီ။ သားသမက္ညီႏွင့္တကြ မွဴးေကာင္းမတ္ေကာင္း၊ ဆင္ေကာင္းျမင္းေကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ရခဲ့ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယိုးဒယားဘုရင္ တင္းမာႏိုင္ေတာမည္မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ယိုးဒယားဘုရင္မွ ေခ်ငံသာယာစြာ ႏွိမ့္ခ်ေသာစကားျဖင့္ နားေတာ္ေလွ်ာက္လာလိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ယခုကား စစ္ခ်ိန္ကာလရွိေသးသည္။ သို႔ပါ၍ ကမန္ပိုက္၊ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္၊ ယိုးဒယားျမိဳ႕မ်ားကို ခ်ီေတာ္မူ၍ လုပ္ၾကံေတာ္မူသင့္ပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္၊ သား၊ သမက္၊ ညီတို႔မွ် မခံႏိုင္၍ ရံႈးေလျပီးသည္ကို ယင္းျမိဳ႕စားတို႔ ခံဝံ့မည္ေလာ။ သင္းတို႔မခံဝံ့၍ ျမိဳ႕ကိုရေတာ္မူလွ်င္ သင့္တင့္ေသာ အမွဴးအမတ္တို႔ကို အလံုးအရင္းနွင့္အခိုင္အလံုေနေစ၍ မ်ဳိးရိကၡာမ်ားေအာင္ သည္တစ္မိုးတြင္းကို လယ္လုပ္စီမံမည္။ ကမန္ပိုက္တြင္လည္း ရိကၡာတင္စရာ ေလွျပဳရမည္။ ယင္းသို႔စီရင္ေတာ္မူျပီးမွျပန္ေတာ္မူ၍ တစ္ၾကိမ္ခ်ီေတာ္မူမည္ဆိုလွ်င္ အယုဒၶယျမိဳ႕သည္ အရွင့္လက္က မလြတ္ႏိုင္ပါျပီ" ဟု ေလွ်ာက္တင္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္သည္ နႏၵသၾကၤန္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို သေဘာတူၾကိဳက္ေတာ္မူသည္။ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးသည္လည္း နႏၵသၾကၤန္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို သင့္လွေပသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီး ကမန္ပိုက္ကို သိမ္းယူရန္ ခ်ီေတာ္မူသည္။ ကမန္ပိုက္စားသည္ ျမန္မာဘုရင္ တပင္ေရႊထီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ ခ်ီလာျပီဟု ၾကားရလွ်င္ ျမိဳ႕ကိုထားကာ အလံုးအရင္းႏွင့္ ေတာသို႔ ေျပးေလသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ကမန္ပိုက္ကိုရသည္ႏွင့္ ဆက္၍ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္ျမိဳ႕မ်ားကို သိမ္းယူရန္ စီစဥ္ေတာ္မူစဥ္ ယိုးဒယားဘုရင္ထံမွ သာယာေခ်ငံစြာေသာ ေလွ်ာက္စာ၊ လက္ေဆာင္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ယိုးဒယားသံႏွစ္ဦး ေရာက္ရွိလာသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္ သံေစ၍ ေလွ်ာက္လာသည္က ....
"ယိုးဒယားဘုရင္ ျဗသာဓိရာဇာ သံေတာ္ဦးတင္ဝ့ံပါသည္။ ဘဝရွင္မင္းတရား ခ်ီေတာ္မူလာသည္ၾကား၍ ဆင္စီးခ်င္းတိုက္မွသင့္မည္ဟူေသာအၾကံႏွင့္ ဆင္ျမင္းဗိုလ္ပါ ျဖည့္တင္း၍ အသင့္ၾကိဳေနရာ ဘုန္းၾကီးသည့္အရွင္ႏွင့္ စီးခ်င္းမတိုက္ဝ့ံေသာေၾကာင့္ သား၊ သမက္၊ ညီမ်ားကိုသာတိုက္ေစရာ မခံႏိုင္ဘဲ ပ်က္စီးရျပန္ပါသည္။ ဘုန္းၾကီးလွေသာ ဘဝရွင္ဘုရားက သနားေတာ္မူပါသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ သား၊ သမက္၊ ညီတို႔ကို လႊတ္ေတာ္မူပါ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အရွင့္သစၥာေတာ္ကို ခံ၍ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း တိုက္ဆင္အစီးသံုးဆယ္၊ ေငြေတာ္ပိႆာသံုးရာႏွင့္တကြ တနသၤာရီ သေဘၤာဆိပ္ခြန္မ်ားကို ဆက္သပါမည္။ ယခုလည္း 'ျဗတ္ၾကီး' 'ျဗတ္ငယ္' မည္ေသာ တိုက္ဆင္ၾကီးႏွစ္စီးကို လက္ေဆာင္ဆက္သပါသည္" ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ယိုးဒယားဘုရင္၏ ေလွ်ာက္စာကို ၾကားေတာ္မူရသည္တြင္ ျမန္မာဘုရင္တပင္ေရႊထီး၏ စိတ္ႏွလံုးေတာ္မွာ ေပ်ာ့ေျပာင္းျခင္းသို႔ ေရာက္၍သြားသည္။ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္ျမိဳ႕မ်ားသို႔ခ်ီရန္ စီစဥ္ထားေသာတပ္စဥ္မ်ားကို ရုပ္သိမ္းေတာ္မူသည္။
ယိုးဒယားသံႏွစ္ဦးကိုလည္း ...
"သင္တို႔ဘုရင္၏ ေလွ်ာက္စာကို ငါ့သစၥာေတာ္ကိုခံ၍ ငါ့အမႈေတာ္ကိုထမ္းမည္ဟူေသာ စကားသည္ ေကာင္းမြန္လွ၏။ ငါသည္လည္း ဘုရားဆုပန္ေသာ ေယာက္်ားျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ငါ့သစၥာေတာ္ကိုခံ၍ အမႈေတာ္ကိုထမ္းလွ်င္ ယိုးဒယားျပည္ကို ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူမည္" ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ ယိုးဒယားသံတို႔ကို ျပန္ေစသည္။
သံမ်ားျပန္ေသာအခါ အမတ္ၾကီးနႏၵသၾကၤန္ကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျပီးလွ်င္ ...
"နႏၵာသၾကၤန္သည္ ေနာင္ေရးေနာင္ရာ ၾကိဳတင္ေျမာ္ျမင္မွန္စြာေတြးႏိုင္ပါေပသည္။ နႏၵာသၾကၤန္ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ ယခုယိုးဒယားဘုရင္မွ အညံ့ခံ၍ ငါ့ထံေလွ်ာက္ၾကားစာ၊ လက္ေဆာင္ပဏၰာတို႔ႏွင့္ သံတို႔ကို ေစလႊတ္လာခဲ့ျပီ" ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ နႏၵသၾကၤန္အား လက္ေတာ္ႏွစ္ဖက္တြင္ ဝတ္ဆင္ေတာ္မူေသာ ပတၱျမားလက္ေကာက္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္ေတာ္ႏွင့္ ဆင္တစ္စီးကို သနားေတာ္မူေလသည္။
ယိုးဒယားဘုရင္ ျဗသာဓိရာဇာသည္ ယိုးဒယားသံတို႔ကို ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ျမန္မာဘုရင္ တပင္ေရႊထီးမွ မိန္႔ေတာ္မူသည္မ်ားကို ၾကားရလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္ကာ 'ျဗတ္ၾကီး' 'ျဗတ္ငယ္' မည္ေသာဆင္ေတာ္ၾကီးႏွစ္စီးကို ေရႊၾကိဳး၊ ေရႊကအစံုႏွင့္ ျပင္ဆင္ေစ၏။ အျပစ္ကင္း၍ ဆင္ၾကန္လကၡဏာတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသည့္ ဆင္ေပါက္ႏွစ္စီးကိုလည္း သဥၨာလီကႏွင့္တကြ ျပင္ဆင္ေစသည္။ လက္ေဆာင္ေတာ္ဆက္သရန္ကိစၥမ်ားျပီးေသာအခါ ညီေတာ္ၾသယားပိႆေလာက္၊ ညီေတာ္ ၾသယားတုဝဏ္ခေလာက္ႏွင့္ သားေတာ္၊ သမက္ေတာ္မ်ားအား အဖိုးထိုက္စြာေသာ လက္ေဆာင္ေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးထံ လႊတ္ေတာ္မူသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ယိုးဒယားဘုရင္၏ ညီေတာ္၊ သားေတာ္၊ သမက္ေတာ္မ်ားကို ဝမ္းေျမာက္ၾကည္သာစြာ လက္ခံေတာ္မူျပီးလွ်င္ ယိုးဒယားဘုရင္၏ ညီေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္ ၾသယားပိႆေလာက္ႏွင့္ ၾသယာတုဝဏ္ခေလာက္တို႔ကို သစၥာေရတိုက္ေတာ္မူသည္။ စစ္ပြဲတြင္ရရွိခဲ့ေသာ ယိုးဒယားဘုရင္၏ညီ၊ သမက္တို႔ႏွင့္ ယိုးဒယားစစ္သံု႔ပန္းမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္လႊတ္ေပးေတာ္မူသည္။
ယိုးဒယားသားတို႔ျပန္၍ (၈)ရက္ရွိလွ်င္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးသည္ တပ္စဥ္အတိုင္း ဓားေလာင္းခရီးကို ျပန္ေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္လျမိဳင္မွခ်ီေတာ္မူလာရာ သကၠရာဇ္(၉၁၀)ျပည့္၊ တန္ခူးလဆန္း(၃)ရက္ေန႔တြင္ ဟံသာဝတီေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ္မူေလသည္။
ဆက္ရန္ (အပိုင္း - ၂၄) ေပၚတူဂီတစ္ဦးကို ေျမွာက္စားမိသျဖင့္ တပင္ေရႊထီး အက်င့္ေတာ္ပ်က္ရျခင္း
ဘုရင့္ေနာင္၏တင္ေလွ်ာက္ခ်က္ကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္ တပင္ေရႊထီးသည္ အမ်က္ေတာ္ေျပကာ "ငါ့အမိန္႔ေတာ္ကိုလြန္ဆန္သည္ကား မွန္၏။ သို႔ေသာ္ အေရးေတာ္ မလစ္မလပ္ စစ္ေရးလွသည့္အတြက္ ငါအျပစ္ေတာ္မတင္ေတာ့ျပီ" ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ပြဲေအာင္သည့္အတြက္ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါအလယ္တြင္ ဘုရင့္ေနာင္ကို ရဲဆုအျဖစ္ ဆုလာဘ္မ်ား ေပးသနားေတာ္မူသည္။
ေပးေတာ္မူေသာဆုလာဘ္မ်ားမွာ ပတၱျမားစီေသာ ဦးေပါင္းသင္းက်စ္၊ ပတၱျမားသံုးရစ္စီကြမ္းခြက္၊ ပတၱျမားစီလက္ဖက္အိုး၊ ပတၱျမားစီတေကာင္းပံုး၊ ေရႊခ်က္ေလးစင္း၊ ဝတ္ေတာ္မူေသာ ဒုယင္တပ္ေသာ ကတၱီပါဝတ္လံု၊ လက္ေတာ္ႏွစ္ဘက္တြင္ ဝတ္ေတာ္မူေသာ ပတၱျမားလက္ေကာက္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္၊ သဥၨာလီကႏွင့္တကြ စီးေတာ္မူေသာဆင္ေတာ္ 'နာဂါဝရ'၊ ေရႊကႏွင့္စီးေတာ္မူေသာ ျမင္းတို႔ျဖစ္၏။
ဘုရင့္ေနာင္၏သားေတာ္ ေဇယ်သီဟကိုလည္း "သက္ေတာ္(၁၃)ႏွစ္အရြယ္မွ်ျဖင့္ ခမည္းေတာ္ကိုဆင္ကူ၍တိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾသယားလကြန္းအိမ္ကို ေအာင္ျမင္ေပသည္" ဟူ၍ ေက်နပ္အားရေတာ္မူေသာေၾကာင့္ "မင္းရဲေက်ာ္စြာ"ဘြဲ႔အမည္ႏွင့္ ေရႊကြမ္းခြက္၊ လက္ဖက္အိုး၊ တေကာင္းပံုး၊ မိုးၾကိဳးေထြးခံ၊ ေရႊခ်က္တင္စင္း၊ ေပါင္းဝန္းေရႊခြက္တို႔ကို ေပးေတာ္မူသည္။ ထို႔အတူ ပြဲရသူ သူရဲေကာင္းတို႔ကိုလည္း ထိုက္သင့္သလို ဆုလာဘ္ႏွင့္ဘြဲ႔မည္မ်ားကို ေပးသနားေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ဘုရင့္ေနာင္ဆက္သေသာ ပြဲရဆင္ျမင္း၊ လက္နက္ႏွင့္သံု႔ပန္းတို႔ကို ယူေတာ္မူသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ မွဴးမတ္ေသနာပတိတို႔အား ....
"ယခု ယိုးဒယားကခ်ီလာေသာ စစ္သံုးေၾကာင္းကို အလိုေတာ္ျပည့္ျပီ။ ဆက္၍ အယုဒၶယျမိဳ႕ကို ျပန္၍လုပ္ၾကံေတာ္မူရလွ်င္ သင့္မည္ေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကမန္ပိုက္၊ ပိသေလာက္၊ ေသာက္ကတဲ ယိုးဒယားျမိဳ႕မ်ားကို တိုက္၍ယူရေသာ္ သင့္မည္ေလာ" ဟု တိုင္ပင္ေတာ္မူသည္။
စစ္ေတာင္းစားမဟာၾကီးက ...
"ယခင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ခ်ီလာစဥ္က ရာဇထိန္အရပ္တြင္ဆီးၾကိဳ၍တိုက္ေသာတပ္မ်ားကိုႏိုင္သည္က တစ္ၾကိမ္၊ ယခုႏိုင္သည္က တစ္ၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ ေအာင္ပြဲရလိုက္ျပီျဖစ္ပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္၏ သားသမက္၊ ညီမွစ၍ သံု႔ပန္းဆင္ျမင္းမ်ားကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔က ရရွိပါျပီ။ ယိုးဒယားဘုရင္မွာလည္း တိုက္ရန္မဝ့ံေတာ့ဘဲ ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးသျဖင့္သာ အရွင့္လက္ေတာ္မွ လြတ္သြားရပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္မွစ၍ အယုဒၶယတစ္ျမိဳ႕လံုးလဲ ထိပ္ထက္ေသြးကို ေသာက္လတၱံ႔သကဲ့သို႔ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းျပင္းစြာ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ယခုအခါ ယိုးဒယားျမိဳ႕တိုင္ေအာင္ ခ်ီေတာ္မူ၍ လုပ္ၾကံေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ အလြယ္သာရေတာ္မူမည္ထင္ပါသည္" ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္ သည္ကို ေစာလကြန္းအိမ္ႏွင့္ ရဲသင္ရံတို႔ကလည္း "စစ္ေတာင္းစားမဟာၾကီး ေလွ်ာက္သည္မွာ သင့္ျမတ္လွပါသည္" ဟု သေဘာစိတ္ညီ ေထာက္ခံေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။
ျပည္မင္းသတိုးဓမၼရာဇာကလည္း ...
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလွ်ာက္ေသာအေရးသည္ စစ္ေရးရွိသည္ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယိုးဒယားျမိဳ႕သည္ တစ္ပါးျမိဳ႕ကဲ့သို႔မဟုတ္။ ေခ်ာင္းပတ္ေရဝန္းရွိေနပါသည္။ ျမိဳ႕သည္လည္း ခိုင္ခံလွျပီး အေျမာက္ၾကီး ျမတပူတို႔သည္လည္း မ်ားပါသည္။ ရဲမက္ဗိုလ္ပါ ဆင္လံုး ျမင္းရင္းလည္း မ်ားသည္။ ျမစ္မွာလည္း ကုလားပန္းေသးတို႔ သေဘၤာႏွင့္ဆီးကာ၍ေနသည္။ ေရွးအထက္ကလည္း ထို႔ျမိဳ႕ကို တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မဖ်က္ဆီးဘူးေလျဖစ္သည္။ သူ႔ျမိဳ႕ကို အခိုင္ျပဳ၍ခံေနခ်ိမ့္မည္။ ျမိဳ႕ကိုအလ်င္တိုက္၍ မရလွ်င္ တပ္တည္၍ ျပလက္ရံုးေဆာက္ေစ၍ ၾကိဳးစားအားထုတ္ လုပ္ၾကံေတာ္မူရလိမ့္မည္။ ယင္းသို႔ရွိက အေရးေတာ္ၾကာပါလိမ့္မည္။ အေရးၾကာလွ်င္ ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားသည္ႏွင့္ ရိကၡာမ်ဳိးေစ့ ဆြံ႔ရွားခ်ိမ့္မည္။ သည္တစ္ၾကိမ္မွ စစ္သည္မ်ားလည္း ပန္းျပီျဖစ္၍ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေတာ္မူကာ အညာတစ္လႊား၌ရွိေသာ အင္းဝ၊ စစ္ကိုင္း စေသာျမိဳ႕မ်ားကို ကိုယ္ေတာ္ခ်ီေတာ္မူ၍ ဦးစြာသိမ္းယူေတာ္မူသင့္ပါသည္။ ယင္းသို႔မွ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္မွ တစ္ၾကိမ္ခ်ီေတာ္မူရလွ်င္ ယိုးဒယားျမိဳ႕မွာ အရွင့္လက္ေတာ္က မလြတ္ႏိုင္ပါျပီ" ဟု နားေတာ္ေလွ်ာက္၏။
တစ္ဖန္ နႏၵသၾကၤန္က ....
"ယိုးဒယားဘုရင္မွာ ေၾကာက္လန္႔စိုးရြံ႕ေနပါျပီ။ သားသမက္ညီႏွင့္တကြ မွဴးေကာင္းမတ္ေကာင္း၊ ဆင္ေကာင္းျမင္းေကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ရခဲ့ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယိုးဒယားဘုရင္ တင္းမာႏိုင္ေတာမည္မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ယိုးဒယားဘုရင္မွ ေခ်ငံသာယာစြာ ႏွိမ့္ခ်ေသာစကားျဖင့္ နားေတာ္ေလွ်ာက္လာလိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ယခုကား စစ္ခ်ိန္ကာလရွိေသးသည္။ သို႔ပါ၍ ကမန္ပိုက္၊ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္၊ ယိုးဒယားျမိဳ႕မ်ားကို ခ်ီေတာ္မူ၍ လုပ္ၾကံေတာ္မူသင့္ပါသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္၊ သား၊ သမက္၊ ညီတို႔မွ် မခံႏိုင္၍ ရံႈးေလျပီးသည္ကို ယင္းျမိဳ႕စားတို႔ ခံဝံ့မည္ေလာ။ သင္းတို႔မခံဝံ့၍ ျမိဳ႕ကိုရေတာ္မူလွ်င္ သင့္တင့္ေသာ အမွဴးအမတ္တို႔ကို အလံုးအရင္းနွင့္အခိုင္အလံုေနေစ၍ မ်ဳိးရိကၡာမ်ားေအာင္ သည္တစ္မိုးတြင္းကို လယ္လုပ္စီမံမည္။ ကမန္ပိုက္တြင္လည္း ရိကၡာတင္စရာ ေလွျပဳရမည္။ ယင္းသို႔စီရင္ေတာ္မူျပီးမွျပန္ေတာ္မူ၍ တစ္ၾကိမ္ခ်ီေတာ္မူမည္ဆိုလွ်င္ အယုဒၶယျမိဳ႕သည္ အရွင့္လက္က မလြတ္ႏိုင္ပါျပီ" ဟု ေလွ်ာက္တင္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္သည္ နႏၵသၾကၤန္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို သေဘာတူၾကိဳက္ေတာ္မူသည္။ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးသည္လည္း နႏၵသၾကၤန္ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို သင့္လွေပသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီး ကမန္ပိုက္ကို သိမ္းယူရန္ ခ်ီေတာ္မူသည္။ ကမန္ပိုက္စားသည္ ျမန္မာဘုရင္ တပင္ေရႊထီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ ခ်ီလာျပီဟု ၾကားရလွ်င္ ျမိဳ႕ကိုထားကာ အလံုးအရင္းႏွင့္ ေတာသို႔ ေျပးေလသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ကမန္ပိုက္ကိုရသည္ႏွင့္ ဆက္၍ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္ျမိဳ႕မ်ားကို သိမ္းယူရန္ စီစဥ္ေတာ္မူစဥ္ ယိုးဒယားဘုရင္ထံမွ သာယာေခ်ငံစြာေသာ ေလွ်ာက္စာ၊ လက္ေဆာင္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ယိုးဒယားသံႏွစ္ဦး ေရာက္ရွိလာသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္ သံေစ၍ ေလွ်ာက္လာသည္က ....
"ယိုးဒယားဘုရင္ ျဗသာဓိရာဇာ သံေတာ္ဦးတင္ဝ့ံပါသည္။ ဘဝရွင္မင္းတရား ခ်ီေတာ္မူလာသည္ၾကား၍ ဆင္စီးခ်င္းတိုက္မွသင့္မည္ဟူေသာအၾကံႏွင့္ ဆင္ျမင္းဗိုလ္ပါ ျဖည့္တင္း၍ အသင့္ၾကိဳေနရာ ဘုန္းၾကီးသည့္အရွင္ႏွင့္ စီးခ်င္းမတိုက္ဝ့ံေသာေၾကာင့္ သား၊ သမက္၊ ညီမ်ားကိုသာတိုက္ေစရာ မခံႏိုင္ဘဲ ပ်က္စီးရျပန္ပါသည္။ ဘုန္းၾကီးလွေသာ ဘဝရွင္ဘုရားက သနားေတာ္မူပါသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ သား၊ သမက္၊ ညီတို႔ကို လႊတ္ေတာ္မူပါ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အရွင့္သစၥာေတာ္ကို ခံ၍ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း တိုက္ဆင္အစီးသံုးဆယ္၊ ေငြေတာ္ပိႆာသံုးရာႏွင့္တကြ တနသၤာရီ သေဘၤာဆိပ္ခြန္မ်ားကို ဆက္သပါမည္။ ယခုလည္း 'ျဗတ္ၾကီး' 'ျဗတ္ငယ္' မည္ေသာ တိုက္ဆင္ၾကီးႏွစ္စီးကို လက္ေဆာင္ဆက္သပါသည္" ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ယိုးဒယားဘုရင္၏ ေလွ်ာက္စာကို ၾကားေတာ္မူရသည္တြင္ ျမန္မာဘုရင္တပင္ေရႊထီး၏ စိတ္ႏွလံုးေတာ္မွာ ေပ်ာ့ေျပာင္းျခင္းသို႔ ေရာက္၍သြားသည္။ ေသာကတဲ၊ ပိသေလာက္ျမိဳ႕မ်ားသို႔ခ်ီရန္ စီစဥ္ထားေသာတပ္စဥ္မ်ားကို ရုပ္သိမ္းေတာ္မူသည္။
ယိုးဒယားသံႏွစ္ဦးကိုလည္း ...
"သင္တို႔ဘုရင္၏ ေလွ်ာက္စာကို ငါ့သစၥာေတာ္ကိုခံ၍ ငါ့အမႈေတာ္ကိုထမ္းမည္ဟူေသာ စကားသည္ ေကာင္းမြန္လွ၏။ ငါသည္လည္း ဘုရားဆုပန္ေသာ ေယာက္်ားျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ငါ့သစၥာေတာ္ကိုခံ၍ အမႈေတာ္ကိုထမ္းလွ်င္ ယိုးဒယားျပည္ကို ခ်မ္းသာေပးေတာ္မူမည္" ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ ယိုးဒယားသံတို႔ကို ျပန္ေစသည္။
သံမ်ားျပန္ေသာအခါ အမတ္ၾကီးနႏၵသၾကၤန္ကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူျပီးလွ်င္ ...
"နႏၵာသၾကၤန္သည္ ေနာင္ေရးေနာင္ရာ ၾကိဳတင္ေျမာ္ျမင္မွန္စြာေတြးႏိုင္ပါေပသည္။ နႏၵာသၾကၤန္ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ ယခုယိုးဒယားဘုရင္မွ အညံ့ခံ၍ ငါ့ထံေလွ်ာက္ၾကားစာ၊ လက္ေဆာင္ပဏၰာတို႔ႏွင့္ သံတို႔ကို ေစလႊတ္လာခဲ့ျပီ" ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ နႏၵသၾကၤန္အား လက္ေတာ္ႏွစ္ဖက္တြင္ ဝတ္ဆင္ေတာ္မူေသာ ပတၱျမားလက္ေကာက္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္ေတာ္ႏွင့္ ဆင္တစ္စီးကို သနားေတာ္မူေလသည္။
ယိုးဒယားဘုရင္ ျဗသာဓိရာဇာသည္ ယိုးဒယားသံတို႔ကို ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ျမန္မာဘုရင္ တပင္ေရႊထီးမွ မိန္႔ေတာ္မူသည္မ်ားကို ၾကားရလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္ကာ 'ျဗတ္ၾကီး' 'ျဗတ္ငယ္' မည္ေသာဆင္ေတာ္ၾကီးႏွစ္စီးကို ေရႊၾကိဳး၊ ေရႊကအစံုႏွင့္ ျပင္ဆင္ေစ၏။ အျပစ္ကင္း၍ ဆင္ၾကန္လကၡဏာတို႔ႏွင့္ျပည့္စံုသည့္ ဆင္ေပါက္ႏွစ္စီးကိုလည္း သဥၨာလီကႏွင့္တကြ ျပင္ဆင္ေစသည္။ လက္ေဆာင္ေတာ္ဆက္သရန္ကိစၥမ်ားျပီးေသာအခါ ညီေတာ္ၾသယားပိႆေလာက္၊ ညီေတာ္ ၾသယားတုဝဏ္ခေလာက္ႏွင့္ သားေတာ္၊ သမက္ေတာ္မ်ားအား အဖိုးထိုက္စြာေသာ လက္ေဆာင္ေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးထံ လႊတ္ေတာ္မူသည္။
တပင္ေရႊထီးသည္ ယိုးဒယားဘုရင္၏ ညီေတာ္၊ သားေတာ္၊ သမက္ေတာ္မ်ားကို ဝမ္းေျမာက္ၾကည္သာစြာ လက္ခံေတာ္မူျပီးလွ်င္ ယိုးဒယားဘုရင္၏ ညီေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္ ၾသယားပိႆေလာက္ႏွင့္ ၾသယာတုဝဏ္ခေလာက္တို႔ကို သစၥာေရတိုက္ေတာ္မူသည္။ စစ္ပြဲတြင္ရရွိခဲ့ေသာ ယိုးဒယားဘုရင္၏ညီ၊ သမက္တို႔ႏွင့္ ယိုးဒယားစစ္သံု႔ပန္းမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္လႊတ္ေပးေတာ္မူသည္။
ယိုးဒယားသားတို႔ျပန္၍ (၈)ရက္ရွိလွ်င္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးသည္ တပ္စဥ္အတိုင္း ဓားေလာင္းခရီးကို ျပန္ေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္လျမိဳင္မွခ်ီေတာ္မူလာရာ သကၠရာဇ္(၉၁၀)ျပည့္၊ တန္ခူးလဆန္း(၃)ရက္ေန႔တြင္ ဟံသာဝတီေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ္မူေလသည္။
No comments:
Post a Comment